Ilık Süt | Ahmet Özdemir | Şiir

“Şiir ortaya çıktığı ilk günden beri ‘başkaldırının ifadesi olmuş mudur?’ şiir ciddiye alınması gereken bir şeyse bu sorunun cevabı kesinlikle ‘evet’ olmalıdır. Şiir ciddiye alınıyorsa ve edim bizi ‘ret’ mantığına götürüyorsa, şairin söylediği sözün niteliği sizi ‘ey insanlar, burada sizin için bir şeyler var ve sizin bundan faydalanmanız gerekir’ anlayışına ister istemez getirir. Son tahlilde bu anlayış sizi duyusal anlamda ‘etrafına bak, ne olduğunu gör, uyanık kal ve harekete geç’ duygusuna eriştirir.”

uzun cümleler kurmaktan yorulunca ağzım
gözyaşlarımı acının iskeletinden sıyırdım
ve bizi yani putların gölgelerinde kimliksiz
naylon gömleklerinin nakışlarında gül
kara baltalarının köleleri ağartan ucundan
şafağın kızıllığına süt taşıyan ibrahimleri
sivilceleri yeni patlak vermiş şehirlerin
orta yerinde unutulmuş bavullar gibi
dağınık sakallarımızla yenilmiş bir yumruk
serseri güvercinleri çıldırtan çığlıklarımızla
yazgısına boyun eğmiş birer at sayan sarışınlığı
karaşınlığın tarih kitaplarına vuran çağıltısında yargılayarak
beyaz sayfalara intihar damlatan gevezeliğimi yaktım