Fatih Korkmaz | Adı Geçmeyen Yokluğun Kanaması | Şiir

Yol seslenince adama teneffüse çıkar çarşı pazar
Bavullar gelir oturur zamanın ortasına
Sonra bitiremediğin cümleleri dizersin
Sonra savrulduğun hayatı, memuriyetini
Cebine doldurduğun toprağı sonra
İyi dileklerini.

Ayakları kaşınır yol adama seslenince
Parmağını ıslatmadan, el kaldırmadan
Geriye doğru saymaya başlar yol
Geçip gitmeyen öksürüğün ertelenir
Bir baykuş bir gece vakti ürkütmez seni
Çünkü yol müstakil bahçeli bir yol olur
Bahçenin içinde bir kiler, kilerin içinde bir duvar
Duvarın içinde bir leke.